Heiðurskonurnar og klúðrið

Í færslu hér að neðan skrifaði ég um sérstaklega velheppnaða og skemmtilega árshátíð Mosfellsbæjar. Myndirnar eru teknar þegar tveir fyrrverandi starfsmenn bæjarins voru heiðraðir sérstaklega fyrir vel unnin störf og af árshátíðarnefndinni og eru ásamt fleirum á mos.is. 

Að þessu sinni voru þær Guðrún Esther Árnadóttir, ritari Varmárskóla í 27 ár og Sigrún Sigurðardóttir, innheimtufulltrúi á bæjarskrifstofunni í 24 ár sem fengu viðurkenningu. Haraldur Sverrisson bæjarstjóri flutti þeim þakkir og undirritaður afhenti þeim myndverk eftir Ingu Elínu Kristinsdóttur myndlistarmann.

 

Ég má til með að bæta við þetta stórkostlegri og vægast sagt hálf vandræðalegri uppákomu sem henti mig við þetta tækifæri. Skömmu eftir að ég afhenti þeim heiðurskonum, Guðrúnu og Sigrúnu, viðurkenninguna og var að þakka þeim fyrir, svona rétt áður en þær yfirgáfu sviðið, hafði bæjarstjóri kynnt skemmdinefndina upp á svið. Sú kynning virtist fara fyrir ofan garð og neðan hjá mér því ég vatt mér í púltið og ákvað að reyna að segja eitthvað spaugilegt, m.a. um bæjarstjórnina. Bæjarstjóri stóð í þeirri meiningu að ég væri að fara að þakka skemmtinefndinni fyrir vel unnin störf og auðvitað skemmtinefndin líka en annað kom á daginn.

 

Frá mér komu engar þakkir og konurnar sáu og heyrðu að það stefndi ekkert í slíkt. Þær tóku þá upp á því stórkostlega ráði að slá upp hring í kringum púltið hjá mér. Auðvitað var þetta orðið hálf vandræðalegt hjá þeim að standa þarna fyrir aftan mig. Ég vissi ekkert hvað gekk á og við þetta slógu þær mig auðvitað algerlega út af laginu. Með öðrum orðum, ræðan mín fór fyrir ofan garð og neðan og skemmtinefndin fékk engar þakkir. Getur þetta orðið meira klúður?

Ég vil því nota tækifærið og þakka þessum vösku konum sem undirbjuggu þessa glæsilegu árshátíð kærlega fyrir. Það eru allir hæstánægðir.