Kvæði um hund

Það var eitt sinn hundur, horaður, ljótur
og húsbóndalaus að flækjast í borginni,
svo aumur og vesæll og enginn, sem þekkt' hann,
og ekkert, sem veitt' honum huggun í sorginni.

Svo dó hann úr sulti seinni part vetrar,
það var sjálfsagt réttmætt og skynsamlegt af honum,
fyrst heimurinn smáð' hann. - Og hafandi glatað
þeim húsbónda, sem að forsjónin gaf honum.

Sú þraut var að sjálfsögðu þung fyrir hundinn,
en þetta var sjálfskaparvíti hjá honum,
er hann ákvað einn laugardag síðla sumars
að svíkja sinn herra og strjúka frá honum.

Ég ætl' ekki að dæma né áfellast hundinn,
þeir eru svo margir, sem ginu við flugunni,
og lögðust í flæking og hæddu sinn herra,
uns heimurinn lokaði síðustu smugunni.

Athugasemdir

[Guðný Bjarna, 13.10.2008 kl. 23:15]

Steinn er snillingur... gott innlegg um flækingshundinnhúsbóndavaldið er mörgum erfitt

[Eyþór Árnason, 13.10.2008 kl. 23:35]

Ég er með Stein á borðinu og ætla að lesa hann inn í nóttina. Kveðja úr Vesturbænum

[Laugheiður Gunnarsdóttir, 14.10.2008 kl. 20:17]

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 15.10.2008 kl. 17:32]

Flott ljóð.

[Árni Gunnarsson, 16.10.2008 kl. 00:31]

Eru ekki síðustu erindin tvö tekin úr stefnuskrá Samfylkingar?

[Halldór Egill Guðnason, 18.10.2008 kl. 01:39]

Steinn var snillingur sem margir hafa reynt að stæla.......en engum tekist, hingað til, að neinu marki.

Kveðja úr Álafosskvosinni.