Urð og grjót

 

Urð og grjót. Upp í mót. Ekkert nema urð og grjót. Klífa skriður. Skríða kletta. Velta niður. Vera að detta. Hrufla sig á hverjum steini. Halda að sárið nái að beini. Finna hvernig hjartað berst, holdið merst og tungan skerst. Ráma allt í einu í Drottin; - Elsku Drottinn! Núna var ég nærri dottinn! Þér ég lofa því að fara þvílíkt aldrei framar, bara ef þú heldur í mig núna! Öðlast lítinn styrk við trúna. Vera að missa vit og ráð, þegar hæsta hjalla er náð.   Hreykja sér á hæsta steininn. Hvíla beinin. Ná í sína nestistösku. Nafn sitt leggja í tóma flösku. Standa aftur upp og rápa. Glápa. Rifja upp og reyna að muna fjallanöfnin: Náttúruna. Leita og finna eitt og eitt. Landslag yrði lítilsvirði, ef það héti ekki neitt.

Verða kalt, er kvöldar að. Halda seint og hægt af stað. Mjakast eftir mosatónum. Missa hælinn undan skónum. Finna sig öllu taki tapa: Hrapa! Velta eftir urð og grjóti aftur á bak og nið'r í móti. Leggjast flatur. Líta við. Horfa beint í hyldýpið. Hugsa sér að höndin sleppi. Hugsa sér að steinninn skreppi. Vita urðir við sér taka. Heyra í sínum beinum braka. Deyja áður dagur rynni. Finnast ekki einu sinni.     Koma heim og heita því, að leggja aldrei upp á ný. Dreyma margar næstu nætur hrap í björgum, brotna fætur. Segja löngu seinna frá því; Sjáið tindinn! Þarna fór ég. Fjöllunum ungum eiða sór ég, enda gat ei farið hjá því, að ég kæmist upp á tindinn. Leiðin er að vísu varla vogandi, nema hraustum taugum, en mér fannst bara best að fara beint af augum. Því hversu mjög sem mönnum finnast, fjöllin há, ber hins að minnast, sem vitur maður mælti forðum og mótaði í þessum orðum, að eiginlega er ekkert bratt, aðeins mismunandi flatt.

Athugasemdir

[HP Foss, 23.8.2008 kl. 00:06]

Þetta er m.a. eitt af mínum uppáhald ljóðum. En mér þykir m.a. alltaf hálfgerð skomm af því að kunna það ekki utanbókar.

[Jens Guð, 23.8.2008 kl. 00:12]

  Ég held að kvæðið heiti  Fjallganga  en ekki  Urð og grjót.  Það er kjánalegur þuluflutningur á kvæðinu í tónspilaranum mínum.

[Sigríður Jósefsdóttir, 23.8.2008 kl. 02:08]

Ég þurfti að læra þuluna utanbókar í barnaskóla á sínum tíma.  Svei mér þá ef ég man hana ekki ennþá (enda ekki voðalega langt síðan ég var í barnaskóla).  Tek samt undir með Jens, held að bálkurinn heiti Fjallganga.

[Predikarinn - Cacoethes scribendi , 23.8.2008 kl. 06:17]

Mikið rétt - þarna er ein af perlum kvæða þeirra sem eitt af stórskáldum þessa lands hefur matreitt ofan í okkur smælingjana og Tómas Guðmundsson nefndi Fjallgönguna.

[Guðbjörg Erlingsdóttir (IP-tala skráð) 23.8.2008 kl. 10:02]

Einmitt, aðeins mismunandi flatt!

kveðja

[Karl Tómasson, 23.8.2008 kl. 11:07]

Sæl öll og takk fyrir komuna. Það er hárrétt kvæðið heitir Fjallganga. Ég þóttist nú reyndar vita það. Færsluna kallaði ég engu að síður urð og grjót.

Bestu kveðjur frá Kalla Tomm úr Mosó.

[S. Lúther Gestsson, 23.8.2008 kl. 20:47]

Mikið rosalega man ég hvað það var erfitt að læra þetta utanbókar í barnaskóla, <þetta var sett sem skylduverkefni, <uhhh ég fæ bara hroll.

[Steinunn Helga Sigurðardóttir, 24.8.2008 kl. 18:26]

þetta er saga lífsins fyrir mér.

Kærleikur til þín kæri vinur !

steina