Víti til varnaðar

Mig langar til að deila með ykkur sorglegri sögu um hund foreldra minna sem dó á hörmulegan hátt og er mér svo minnisstæð og öllum sem að komu. Foreldar mínir sendu frásögn um þetta slys í Sám, blað Hundaræktarfélags Íslands á sínum tíma.

Þannig er að mamma og pabbi áttu labrador hund sem hét Reynir Rex, hann var hugljúfi allra sem hann þekktu svo ekki sé nú talað um pabba, samband þeirra var einstkat allt frá upphafi. Rex, eins og hann var ávallt kallaður fékk alltaf að valsa um allt heimili foreldra minna rétt eins og allir aðrir, öllum stundum. Einu skiptin sem Rex var lokaður inni í þvottahúsi, þar sem hans bæli var og honum leið alltaf vel í, var þegar mamma og pabbi þurftu að bregða sér af bæ í skamma stund, sérstaklega ef von var á póstinum um svipað leiti. Rex átti það nefnilega til að rífa og tæta allan póst sem hann sá og póstburðamenn voru ekki í sérstöku uppáhaldi hjá honum.

Einn daginn þegar foreldrar mínir komu heim eftir slíka ferð og gengu inn í húsið sitt, var allt undirlagt móðu sem kom frá þvottahúsinu. Þegar þau opnuðu dyrnar lá Rex dáinn á gólfinu og úr heitavatnsslöngu frussaðist heitt vatn um allt. Rex hafði tekist að skrúfa frá heitavatnskrana sem úr lá c.a. meters löng slanga sem hafði slengst um allt af fullum krafti, greinilega í nokkurn tíma.

Þannig var, að á inntaksgrindinni fyrir heita og kalda vatnið sem var inn í þvottahúsinu voru tveir kranar sem voru báðir eins og handfang og eru mjög algengir á slíkum grindum. Einungis ein hreyfing getur gert það að verkum að frá þeim er skrúfað að öllu afli. Svo virðist sem að Rex hafi í einhverju óðagoti fálmað upp í grindina, sennilega orðið var við einhverjar mannaferðir við húsið og þegar hann hefur farið niður rekist í heitavatnskranann með þessum hörmulegu afleiðingum.

Blessuð skepnan átti sér enga von þar sem slangan með bull sjóðandi vatninu hefur slengst um allt og á endanum hefur heita vatnið og gufan gengið frá Rex sem átti sér enga útgönguleið.

Eins og ég sagði hér í upphafi langaði mig aðeins að segja þessa sögu, sem hafði á okkur öll sem komum að, svo mikil áhrif til að vekja athygli á hættum sem geta reynst á heimilum okkar. Ekki aðeins fyrir dýr heldur einnig jafnvel börn. Krana af þessu tagi þarf ekkert afl eða kúnst til að skrúfa frá þannig að úr þeim fossi jafnvel  eins og í þessu tilfelli sjóðandi heitt vatn.

Bestu kveðjur frá Kalla Tomm.

Athugasemdir

[Jóna Kolbrún Garðarsdóttir, 9.5.2008 kl. 02:07]

 Sorgar saga

[Steinunn Helga Sigurðardóttir, 9.5.2008 kl. 05:56]

mikið hefur þetta verið hræðilegt fyrir bæði foreldra þína og ykkur alla.  mörg ef ef ef komið í hugann !

hann hefur fengið mikin kærleika sem hefur gefið kærleika til allra hunda í heiminum, þannig að nú er hann hluti af því með öllum öðrum hundum í heiminum.

Blessi þig inn í daginn kæri kalli.

steina 

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 9.5.2008 kl. 11:44]

Æ þetta er sannarlega sorgar saga Kalli minn.  Rosalegt að fá þessa reynslu, og satt og rétt, þetta gæti alveg eins hafa verið barn að fikta. 

[HP Foss, 9.5.2008 kl. 12:02]

Úff, vesalings dýrið.  Þetta hefur verið sárt.

Heima var til Labrador hundur, hann Skuggi, afskaplega gæfur og góður hundur, átti í raun aðeins eftir að tala, hefði hann boðið mér góðan dag, hefði ég ekki orðið hissa, heldur boðið góðan dag á móti.

Hann týndist eitt sinn í viku, hefur sennilega dottið ofan um snjóloft í skurði.  Það var erfiður tími, að vita ekki af honum.

Hundarnir verða svo auðveldlega partur af fjölskyldunni.

[Jóhann Hannó Jóhannsson, 9.5.2008 kl. 12:28]

Sæll Karl og kærar þakkir fyrir hörmulega sorglega sögu.  Þessi saga verður mér umhugsunarverð sem hundaeiganda og minnir mig á að hætturnar leynast víða.  Svona einlægar frásagnir eru til eftirbreytni og sýna hvernig hægt er að nota bloggið á jákvæðan hátt.  Þetta er reynsla sem enginn hundaeigandi vill lenda í.  Enn og aftur kærar þakkir og bestu kveðjur.

[Gunnar Helgi Eysteinsson, 11.5.2008 kl. 14:25]

Það kannski hljómar skrítið en takk fyrir þessa sorgarsögu.