Það eru tuttugu ár frá því ég fékk hringingu og ég hélt mig væri að dreyma

Rrrrrrrrrrriiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinnnnnnnnnnnnnnngggggggggggggggg. 

Ég svaraði í símann, Halló! Á línunni var maður sem sagði kurteislega á ensku "hi my name is Tony, and i am calling from Britain are you the drummer in Gildran"? Já sagði ég með semingi, eitthvað fannst mér þetta dularfullt. Þá sagði maðurinn á línunni "Have you heard about the band called Uriah Heep" Já svaraði ég og varð enn skeftískari. Þá sagði maðurinn "They are coming to Iceland in april, i was thinking if your band Gildran would like to warm up for them"

Þegar þarna var komið við sögu var ég farinn að trúa því að þarna væri verið að gera laglegt at í mér, samt heyrði ég að þetta var útlendur maður og símtalið frá útlöndum, það gerði það að verkum að ég kláraði samtalið án athugasemda. Í stuttu máli þá sagði ég já og trúði ekki að samtalinu loknu að þetta væri að gerast. Að samtalinu loknu hringdi ég um hæl í Þórhall bassaleikara og sagði honum tíðindin og ég gleymi aldrei þegar Þórhallur sagði við mig að þarna hafi nú greinilega einhver verið að gera at í mér enda var honum fullkunnugt um aðdáun mína á Uriah Heep.

Annað kom á daginn, Uriah Heep komu til Íslands og við hituðum upp fyrir þá á stórkostlegum og ógleymanlegum tónleikum. Það sem gerði þetta allt svo óraunverulegt og ótrúlegt fyrir mig var að Uriah Heep voru algjör átrúnaðargoð hjá mér og búnir að vera svo árum skipti þegar þetta allt saman gerðist. Herbergi mitt var betrekkað myndum að köppunum, ég átti allar plöturnar þeirra og á mínu fyrsta trommusetti var í mörg ár mynd af Lee Kerslake trommara Uriah Heep.

Eftir þetta ævintýri áttum við félagarnir í Gildrunni eftir að hita upp fyrir Status Qvo, Nasareth og Jetrhro Tull en engir af þeim köppum sem skipuðu þær hljómsveitir voru eins aðlaðandi og skemmtilegir og kapparnir í Uriah Heep. Síðan eru liðin tuttugu ár.

Á myndinni erum við Gildrufélagar ásamt Uriah Heep og lagið sem ég læt fylgja með er eitt af meistaraverkum kappanna. Mikið svakalega var David Byron stórkostlegur söngvari.

 

Athugasemdir

[Gísli Baldvinsson (IP-tala skráð) 9.2.2008 kl. 20:20]

Þetta voru kappar. Þú ert í beinni kl 21.

[Steinunn Helga Sigurðardóttir, 9.2.2008 kl. 21:54]

góðar minningar eru góðar kæri kalli !

voða ertu mikið krútt á myndinni

Bless

steina

[Valdi Kaldi, 9.2.2008 kl. 22:01]

Ég fer nú að halda að það sé eitthvað á milli ykkar Steinu frænku.  Hún er alltaf að kvitta hjá þér.

[Kjartan Pálmarsson, 9.2.2008 kl. 22:13]

Frábært! Áttu skyrtuna ennþá  

[Karl Tómasson, 9.2.2008 kl. 23:13]

Steina er flott Valdi minn og sérlega skemmtileg og þenkjandi kona, lestu endilega bloggið hennar.

Talandi um skyrtuna Kjartan, hún var keypt í Vinnufatabúðinni og ég átti hana lengi og hélt mikið uppá. Eflaust er hún í Kenýja í dag, ég gaf hana eins og öll mín föt sem eru í lagi í fatagáminn hjá Sorpu.

Bestu kveðjur frá Kalla Tomm.

[HP Foss, 10.2.2008 kl. 11:15]

Ég held að Steina sé með biluð öryggi. Gott ef það hefur ekki orðið skammhlaup. Það eru bara ekki einu sinni stöðuljós!

Kannski er það afstaða Júpíters þessa dagana sem hefur svona áhrif á þau frændsystkin, Vala Kalda og Steinu ljóslausu. Mars hefur það úrslita áhrif.

[steinimagg, 10.2.2008 kl. 13:32]

20 ár, það er nú bara eins og þetta hafi gerst í gær, alveg magnaðir tónleikar.

[Fjarki , 10.2.2008 kl. 18:30]

Ég væri allveg sáttur með að hita upp fyrir Gildruna.

En skemmtileg upprifjun og örugglega ógleymanleg lífsreynsla. 

[Fjarki , 10.2.2008 kl. 18:44]

Kalli ég átti alltaf eftir að segja þér frá því þegar ég vaknaði á laugardagsmorgni fyrir um 20 árum, þá svaf ég yfirleitt með útvarpið í gangi.

Þennan Laugardags morgunn vaknaði ég við það að mín uppáhalds hljómsveit U2 væri að syngja á Íslensku.... Með betri draumum...

Þegar ég svo loksins vaknaði almennilega þá var þetta allt svo ljóslifandi fyrir mér, þó var ég nokkuð viss um að mig hafði verið að dreyma!

Ég áttaði mig á því þegar ég heyrði Mærin með Gildrunni í annað sinn hvernig málum var háttað.

Það hefur sennilega verið þá sem ákvörðunin var tekin um að ná sér í konu úr Mosó

[Karl Tómasson, 10.2.2008 kl. 19:12]

Takk fyrir heimsóknir kæru vinir.

Það er rétt að uppljóstra það núna að Helgi Páls (HP Foss) var rótari Gildrunnar og fórst honum það starf afar vel úr hendi, hann var og er frábær félagi okkar allra enn í dag. Allt gekk upp, það var varla að maður þyrfti að hliðra trommustólnum þegar maður settist við trommusettið þegar hann var búinn að koma því upp.

Aðeins einu sinni varð honum á í messunni sem rótari Gildrunnar. Vissulega hefði hann getað valið betri tíma, stað og stund fyrir þau mistök sín en þannig var að við vorum með stórtónleika sem útvarpað var beint. Sigurgeir gítarleikari rétti Helga Fenderinn sinn og bað hann um að stilla hann og koma með hann klárann eftir þrjú lög. Eftir lögin þrjú var Helgi mættur með gítarinn og  setti hann á axlir Sigurgeirs í sömu mund og ég taldi inn í lagið.

Viti menn, um leið og Sigurgeir sló fyrsta hljóminn kom í ljós að Helgi hafði stillt hljóðfærið í einhverri tóntegund sem þekkist ekki á meðal gítarleikara. Uppi varð fótur og fit og allt í beinni og tómu pati hjá hljómsveitinni. Sigurgeir ekki par hrifinn af frammistðu rótarans í þetta skiptið.

Hjördís mín, gott að heyra að allt gangi vel hjá ykkur mæðgum og að þið skemmtið ykkur vel.

Skemmtileg saga hjá þér Fjarki. Já! Gildrunni var oft líkt við U2 í fyrstu og var það svo sem ekkert skrítið. U2 voru í uppáhaldi hjá okkur öllum og hafa án vafa verið áhrifavaldar okkar eins og margar aðrar hljómsveitir og tónlistarmenn. Flott hjá þér að ná í konu úr Mosó, það getur ekki klikkað.

Bestu kveðjur frá Kalla Tomm. 

[HP Foss, 10.2.2008 kl. 19:34]

Já , voða var hann eitthvað viðskotaillur.

[Kjartan Pálmarsson, 10.2.2008 kl. 21:55]

[Vilborg, 10.2.2008 kl. 23:56]

Verð nú bara að kommenta á þetta lag!  Þetta er algjörlega uppáhalds uppáhalds!  Er með það út um allt...á disk í bílnum, heima, í ipodinum og hlusta á það oft í viku og fæ bara aldrei leið á því!!!  Takk Kalli minn!

[Karl Tómasson, 11.2.2008 kl. 00:34]

Sæl Vilborg og gaman að heyra frá þér.

Ekki átt þú nú langt að sækja áhuga þinn á tónlist. Vissulega eiga Uriah Heep mörg gullkorn en þegar þeir tóku þetta lag á tónleikunum á Íslandi þá gersamlega féll ég í stafi.

Aðdragandinn var þannig að þeir höfðu ný lokið lagi þar sem Mick Box gítarleikari notaði Gibson rafmagnsgítarinn (saltfiskinn eins og hann er oft kallaður) að loknu því lagi kom rótarinn með kassagítarinn og skellti honum á axlirnar á honum og hann hóf að spila þetta frábæra lag. Vááááá hvað það var flott og ógleymanlegt.

Bestu kveðjur frá Kalla Tomm úr Mosó.

[Gunnar Helgi Eysteinsson, 11.2.2008 kl. 20:16]