Þá fór ég að hágráta

Árið 2003 fórum við hjónin ásamt Óla okkar á tónleika með Paul Mc Cartney til Köpen. Ég forfallinn Bítlaaðdáandi vissi að það yrði mér ákveðin þolraun að sjá meistarann og undirbjó konuna mína fyrir það að ég myndi jafnvel eiga erfitt á tónleikunum. Ég sagði henni að ég hefði mestar áhyggjur af því að ég myndi missa það í The long and Winding road.

Í stuttu máli þá var þetta þannig að tónleikarnir byrjuðu á einhverju japönsku blöðru atriði, svo kom þögn og öll ljós slökknuðu. Á myndbandinu sjáið þið svo hvernig tónleikarnir byrjuðu. Meistarinn byrtist fyrir aftan þetta risastóra tjald með gamla Bítlabassann og skömmu síðar var tjaldið dregið upp og hann söng, you say good bye and i say hello.

Ég gersamlega féll í stafi og upplifði eitthvað sem var mér algerlega yfirþirmandi. Ég fór að hágráta og horfði bara á gólfið og skammaðist mín óskaplega fyrir þennan aumingjaleik. Þegar við keyptum svo DVD diskinn af þessari tónleikaferð og sáum hann, þá létti mér stórkostlega, ég var ekki einn um gráturinn. Öðru nær.

Athugasemdir

[Heiða B. Heiðars, 29.9.2007 kl. 00:53]

Ah! Ég var á þessum tónleikum!

[Heiða B. Heiðars, 29.9.2007 kl. 00:54]

Þeir voru 2. maí 2003.. og Paul óskaði mér til hamingju með afmælið... og reyndar öllum öðrum sem áttu afmæli :)

[Eyþór Árnason, 29.9.2007 kl. 00:57]

Að tárast með tónlist er gott. Kveðja.

[steinimagg, 29.9.2007 kl. 01:35]

Þetta á ég alveg eftir, munaði reyndar ekki mikklu þegar eg sá Buena Vista Social Club í Laugardalshöll.

[Heiða B. Heiðars, 29.9.2007 kl. 02:27]

Ég var líka þar :)

Spurning hvort ég ætti að nefna eina tónleika og gá hvort það poppar upp einhver sem var þar

[Kristján Kristjánsson, 29.9.2007 kl. 08:49]

Æðislegt. Þetta eru upplifanir sem sitja í manni það sem eftir er. Ég á eftir að sjá Paul og vona ég nái því einhverntímann. En ég sá Buena Vista og Europe :-) :-)

[Halldór Sigurðsson, 29.9.2007 kl. 09:58]

Ég bíð bara eftir að einhver milljarðarmæringurinn býður honum að spila í afmæli sínu.
Þá mæti ég

[Gunnar Helgi Eysteinsson, 29.9.2007 kl. 10:31]

Ég er búinn að lesa bókina Living history (Levande historia) af Hillary Rodham Clinton. Það er einn kafli í bókinni sem fjallar um hvernig henni leið þegar hún hitti Paul Mc Cartney. Hún segir: "Ég gat varla staðið í fæturna og vildi helst af öllu öskra og vifta með höndunum." Paul Mc Cartney er stór! (Þá skildi ég hversu stór þessi maður er)

[HP Foss, 29.9.2007 kl. 10:38]

Djéskotans aulagangur er þetta. É hef margoft séð mitt uppáhaldsband spila læf og aldrei upplifað annað en gleði  og stolt.

Grátur hefur ekki verið mér í huga á slíkum stundum.

Rýnir út í myrkrið,
ratar ekki heim.
Haustið er að koma,
Kaldan býður seim.

( Er seimur með uffsylon?)

[Kej, 29.9.2007 kl. 10:58]

Bara alvöru karlmenn sem geta grátið yfir tónlist.

Ég er nú svo ruglaður að þegar ég fór á Stomp hérna um árið þá missti ég það yfir slagverkinu. Þurfti nú ekkert meira en það. En það var nú líka ógeðslega flott.

[Haukur Nikulásson, 29.9.2007 kl. 11:21]

Ég er orðinn mjög aldraður, en mér hefur ekki tekist að gráta yfir tónlist, klökknað og fengið gæsahúð, en ekki grátið.

Takk Kalli, þetta fínt með morgunkaffinu. 

[Jóna Á. Gísladóttir, 29.9.2007 kl. 13:33]

Takk fyrir krúttlega færslu Kalli minn Tomm

[Huld S. Ringsted, 29.9.2007 kl. 20:53]

Mikið væri ég til í að sjá Paul á tónleikum...........

[Steinunn Helga Sigurðardóttir, 30.9.2007 kl. 05:20]

já, ég hef nú aldrei veri sérstakur aðdáandi han, en gæti kanski orðið það.

AlheimsLjós til þín

steina 

[Sóley Valdimarsdóttir, 30.9.2007 kl. 12:42]

Já ég man líka alla tónleikana með einni góðri hljómsveit, Gildrunni, á Fimmunni. Ji minn hvað það var gaman. Snöggt snöggt.

[Ólafur Þórðarson, 1.10.2007 kl. 02:40]

Ég viðurkenni að það er flott að tárast yfir tónlist. Annað eins hefur skeð hér á bæ. Jafnvel með Óperu!

Og Bítlarnir höfðu ýmislegt fram að færa. En Sör Paul McCartney...

Er KTomm í mosó viss um að hann hafi ekki bara verið bitinn af famousitis? Fengið ofbirtu af frægðarljóma??