Mér er hugleikin saga um Megas, Magga Eiríks og Gunnar Þórðar

Mig langar að segja ykkur hér, ágætu bloggvinir, litla sögu og upplifun sem er mér mjög hugleikin um Megas, Magga Eiríks og Gunnar Þórðar og athugið, hún er algerlega sönn.

Þannig er, að skömmu áður en tengdafaðir minn Óli lést í mars s.l. fórum við Lína og tengdapabbi í bíltúr, oft sem áður. Tengdapabbi var mikill tónlistaráhugamaður og við hlustuðum oft saman og spjölluðum um tónlist. Í einum þessara bíltúra vorum við oft sem áður að ræða um tónlist og Megas kom til tals hjá okkur en hann er og var í miklu uppáhaldi hjá okkur báðum. Í miðju spjalli okkar í bíltúrnum ákvað ég að koma við í Nóatúni vestur í bæ og kaupa harðfisk handa mér og tengdapabba, hann elskaði harðfisk. Þar sem við rennum í hlað við Nóatún, er sá fyrsti sem við sjáum, umtalaðaur Megas. Mér er minnisstætt hversu tengdapabbi hafði gaman af þessari sérstöku tilviljun.

Fyrir aðeins nokkrum dögum síðan vorum við Lína á leið í bæinn og ég var að ræða um það við hana að mig langaði mikið að eignast og lesa bókina um Magga Eiríks. Maggi Eiríks hefur alla tíð verið í miklu uppáhaldi hjá mér, enda einstakt ljúfmenni sem tók alltaf svo vel á móti okkur, ungum og áhugasömum tónlistarmönnum sem voru daglegir gestir hjá honum í hljóðfæraverslun hans, Rín. Síðar er okkur Línu báðum minnisstætt, þegar hann hélt, ásamt félögum sínum, ógleymanlega tónleika á veitingastað okkar, Álafoss föt bezt forðum. Í þessari umræddu bæjar- og verslunarferð okkar Línu í höfuðborgina var Maggi Eiríks fyrsta manneskjan sem við sáum í fyrstu versluninni sem við komum við í.

Í gær vorum við hjónin, oft sem áður, að stússast í bænum. Að loknum helstu erindagjörðum, ákváðum við að fá okkur kaffisopa í Mosfellsbakaríi við Háaleitisbraut. Við sátum þarna tvö við borð og ég fór að glugga í Morgunblaðið sem var þar við hlið okkar. Ég fór hratt yfir Moggann en staldraði við grein og viðtal við Gunnar Þórðar um nýju plötuna hans, sem er sú fyrsta sem hann syngur sín eigin lög. Ég sagði við Línu, þessa plötu langar mig að eignast. Rétt í þann mund sem ég var að ljúka við lestur greinarinnar opnast hurðin á bakaríinu og inn gengur Gunnar Þórðarson. Lína leit á mig og sagði, sérðu hver er að koma. Gunnar heilsaði okkur vinalega og kvaddi einnig þegar hann fór. Ég og Lína sögðum hvort við annað, þvílíkar tilviljanir. 

Í kvöld höfum við nú hlustað á þessa nýjustu plötu Gunnars og erum algerlega heilluð. Að hlýða á höfunda svo margra fallegra laga syngja þau sjálfa er engu líkt. Það er eitthvað svo magnað sem gerist við slíkan flutning.