Þrátt fyrir ítrekaðar áskoranir

Undanfarna daga og vikur hefur rignt yfir mig áskorunum að taka sæti á lista Samfylkingarinnar og Framsóknarmanna og nú síðast á bloggi mínu frá fyrrverandi formanni Varmársamtakanna að gefa kost á mér í framboð Sjálfstæðismanna hér í Mosfellsbæ.

Eftir vandlega hugsað mál hef ég ákveðið að vera áfram um borð í sömu skútunni, skútunni minni, með mínu fólki.

Þar sem ég er haldin alvarlegum valkvíða eru svona boð slæm og óska ég engum að lenda í því að fá svo mörg boð.

Í fyrsta lagi virðist sem baráttan hjá Samfylkingunni stefni í styrjöld og ég get ekki með nokkru móti tekið þátt í þeim slag, bæði slæmur af gigt og áðurnefndum valkvíða. Svo virðist sem þeir frambjóðendur sem hafi ákveðið að taka slaginn á þeim bænum þekki það hreinlega ekki hversu valkvíði getur verið og reynst manni erfiður. Þar á bæ þykir ekkert sjálfsagðara en að skipta um flokk eins og nærbuxur.

Hvað varðar Framsóknarflokkinn, þá eru nú þekkt öll þau hnífasett sem hafa gengið þar manna á milli og margir farið illa skornir úr því hnífakasti. Ég er t.d. löngu hættur að muna hver er borgarfulltrúi Framsóknarmanna í dag.

Hvað varðar svo áskorun fulltrúa Varmársamtakanna að ég taki sæti á lista Sjálfstæðisflokksins, þá er það löngu útséð að það mun ég ekki gera. Því ef marka má skrif fyrrverandi gjaldkera samtakanna og núverandi stjórnarmanns, þá ætla hann að gefa kost á sér fyrir hönd allra flokkanna.

Því segir það sig sjálft að einhver þarf að standa vaktina í hreinræktuðum vörnum gegn þeim umhverfishörmungum sem hafa dunið á okkur mætu Mosfellingum og geta átt eftir að dynja á okkur á næsta kjörtímabili. Það hefur ekki svo lítið gengið á í þeim efnum hér í Mosfellsbæ undanfarið kjörtímabil eins og allir vita.

 

Nei kæru vinir ég treysti mér ekki í þennan slag, ég verð áfram á mínum keip og ég skora á ykkur sem eruð haldin valkvíða eins og ég að henda öllum barmerkjum flokkanna úr brjósti ykkar og skilja aðeins eitt eftir.

Það er ekki hægt að vera um borð í tveimur bátum í einu.