Ógleymanlegur kall

Um jólin var sýnd í sjónvarpinu, skemmtileg og fróðleg heimildarmynd, um listamanninn Dieter Roth, eftir Hilmar Oddsson.

Um það leyti sem ég var að ljúka mínu verklega námi í bókbandi, sem hefur verið í kringum 1985, skall á verkfall bókagerðamanna. Það varð til þess að fyrirtækið sem ég lærði hjá, bókbandið Arnarfell, þurfti eins og önnur í prent- og bókbandsgeiranum að stöðva alla vinnu.

Ég, sem nemi, mátti hinsvegar vinna og var því um tveggja vikna skeið eini starfsmaður fyrirtækisins, enda eini nemi þess á þeim tíma. Skömmu áður en verkfallið skall á, kom til okkar spennandi verkefni, sem var að binda inn bók, í fáum eintökum, eftir listamanninn, Dieter Roth. Nú voru góð ráð dýr, því listamaðurinn var búinn að gera ráð fyrir afhendingu bókarinnar frá okkur fullkláraðri á tilsettum tíma rétt áður en verkfallið skall á.

Ég fékk því það verkefni að klára bókina fyrir Dieter á meðan verkfallið stóð yfir. Þessir dagar eru mér ógleymanlegir, karlinn kom hvern dag og vakti yfir mér, nemanum á meðan ég kláraði bókina. Hann var afar viðfelldin, skemmtilegur og uppbyggjandi.

Mér er minnisstætt að einn daginn sem hann kom, þá var ég að mála tröppurnar í stigaganginum.  Eins og gengur er oft málað í sama lit og sigaþrepinn c.a. 10 cm sóplisti fyrir ofan hvert þrep og niður með hverju þrepi. Þar sem ég var bæði án málningarteyps og í ákveðinni tímaþröng vegna bókar Dieters, ákvað ég að mála sóplistann fríhendis niður allan stigann og vera fljótur að.

Ég málaði því allrahanda munstur niður með stiganum, til að lítið bæri á skekkjum. Flest líktust þau einhverskonar öldugangi nema eitt þeirra sem skar sig lúmskt úr. Það var tippið fína, sem átti að vera smá djók hjá mér, ungum nemanum, sem seinna átti eftir að vekja mismikla lukku þegar vinnufélagarnir mættu til vinnu. Eftir þessu tók Dieter srax og hafði gaman af.

Við áttum saman marga skemmtilega daga í bókbandinu og frá þeim tíma er hann mér algerlega ógleymanlegur og alltaf í miklu uppáhaldi.

Dieter gaf mér að verki okkar loknu eina bók sem ég held mikið uppá.

Rúmum tuttugu árum síðar hitti ég hann aftur, Þá kom hann ásamt fjölda fólks á veitingastaðinn okkar, Álafoss föt bezt í Álafosskvosinni.

Dieter var einstakur og ógleymanlegur.