Ride cymbal

Góður vinur minn og fyrrverandi samstarfsfélagi Jón Ólafsson, best þekktur sem bassaleikari Pelican dásamaði alltaf ride cimbal, rétt eins og ég dásamaði góðann bassaleik. Jón sagði ride cymbalinn stórkostlega vanmetið hljóðfæri. Mér eru þessi orð Jonna alltaf jafn minnisstæð.

Hljóðfærið var vissulega alltaf í uppáhaldi hjá mér og notaði ég ride cymbal talsvert í mínum trommuleik en í raun eins og gengur með aðra sjálfsagða hluti spáði ég ekkert sérstaklega í hann. Hann var alltaf til staðar og partur af trommusetti, með öðrum orðum sjálfsagður hlutur og partur af því.

Pælingar Jonna hafa samt gert það að verkum að ég hef veitt þessu hljóðfæri æ meiri athygli þegar ég hlusta á trommuleik.

Ég set hér inn af því tilefni lag sem er hreint meistaraverk og glöggt má heira í því hvað ride cymballinn spilar mikla rullu og hlustiði nú.

 

Fagurt bloggljóð er fætt

Ekki stóð á viðbrögðum ágætra bloggvina minna og félaga að setja saman fallegt ljóð, bloggljóð.

Ljóðið hef ég ákveðið að kalla Bloggstrauma og má sjá í færslunni hér að neðan hvernig það varð til og hverjir eru höfundar þess. Hér kemur ljóðið fagra.

 

 

Bloggstraumar

 

Dagurinn var góður, geislandi og fagur.

Golan strauk mér blítt sem móðurhönd.

Söngur fyllti bæinn, bjartur gleðibragur.

Bláminn ríkti tær við sjónarrönd.

 

 

En héðan og út í heiminn

skal halda og beisla andann.

Mikið andskoti er ég gleyminn-

er ég búinn með landann?

Þetta verður fallegt ljóð kæru bloggarar

Nú semjum við saman fallegt ljóð bloggarar, landsins alþýðuljóð. Fyrsta línan er fædd í athugasemdinni hér að neðan og áður en við vitum af er fallegt bloggaraljóð orðið staðreynd.