Þegar ég vann hjá Hafskip

Árið 1980 var ég starfsmaður hjá Hafskip, þá 16 ára gamall. Ég var á kajanum og starf mitt var að mestu fólgið í því að afferma og ferma fraktskipin. Mér er þessi tími sérstaklega minnisstæður fyrir margar sakir. Ég vann með Megasi og Hjalta Úrsus, báðir einstakir menn, góðir og skemmtilegir.

Þegar við tæmdum gáma með áfengi og tóbaki sá Megas m.a. um að allt færi rétt fram svo ekki yrðu óvænt afföll á góssinu öllu. Það var nefnilega nokkuð algengt að slíkt gerðist þegar gámar með slíkum varningi voru tæmdir. Ein og ein flaska átti það til að hverfa og einnig tóbakskarton af öllu tagi. Það gerðist ekki þegar Megas stóð vaktina, þá voru örryggiskröfur miklar.

Öryggiskröfur voru hins vegar ekki miklar þegar við kajastrákarnir vorum látnir hanga í krókum krananna á milli gáma til að spara tíma við að hengja á þá eða losa. Þegar ég hugsa um það í dag, þegar okkur var sveiflað í margra metra hæð fram og til baka allan liðlangan daginn fæ ég bókstaflega hroll. Þvílíkt brjálæði. 

Annað er mér einnig og ekki síst minnisstætt frá þessum tíma. Einu sinni vorum við strákarnir í kaffitíma í gömlu Wolksvagen Rúgbrauði að gæða okkur á nestinu okkar og hlustuðum einu sinni sem oftar á fréttirnar. Þá kom frétt í útvarpinu sem gerði það að verkum að á okkur sló þögn sem var engu lík og engin okkar gleymir nokkru sinni.

Fréttamaðurinn sagði, "Í nótt var Bítillinn John Lennon myrtur, hann var skotinn fyrir utan heimi sitt í Bandaríkjunum". 

Síðan eru liðin rúm 28 ár. Já, hann líður tíminn.