Urð og grjót

 

Urð og grjót. Upp í mót. Ekkert nema urð og grjót. Klífa skriður. Skríða kletta. Velta niður. Vera að detta. Hrufla sig á hverjum steini. Halda að sárið nái að beini. Finna hvernig hjartað berst, holdið merst og tungan skerst. Ráma allt í einu í Drottin; - Elsku Drottinn! Núna var ég nærri dottinn! Þér ég lofa því að fara þvílíkt aldrei framar, bara ef þú heldur í mig núna! Öðlast lítinn styrk við trúna. Vera að missa vit og ráð, þegar hæsta hjalla er náð.   Hreykja sér á hæsta steininn. Hvíla beinin. Ná í sína nestistösku. Nafn sitt leggja í tóma flösku. Standa aftur upp og rápa. Glápa. Rifja upp og reyna að muna fjallanöfnin: Náttúruna. Leita og finna eitt og eitt. Landslag yrði lítilsvirði, ef það héti ekki neitt.

Verða kalt, er kvöldar að. Halda seint og hægt af stað. Mjakast eftir mosatónum. Missa hælinn undan skónum. Finna sig öllu taki tapa: Hrapa! Velta eftir urð og grjóti aftur á bak og nið'r í móti. Leggjast flatur. Líta við. Horfa beint í hyldýpið. Hugsa sér að höndin sleppi. Hugsa sér að steinninn skreppi. Vita urðir við sér taka. Heyra í sínum beinum braka. Deyja áður dagur rynni. Finnast ekki einu sinni.     Koma heim og heita því, að leggja aldrei upp á ný. Dreyma margar næstu nætur hrap í björgum, brotna fætur. Segja löngu seinna frá því; Sjáið tindinn! Þarna fór ég. Fjöllunum ungum eiða sór ég, enda gat ei farið hjá því, að ég kæmist upp á tindinn. Leiðin er að vísu varla vogandi, nema hraustum taugum, en mér fannst bara best að fara beint af augum. Því hversu mjög sem mönnum finnast, fjöllin há, ber hins að minnast, sem vitur maður mælti forðum og mótaði í þessum orðum, að eiginlega er ekkert bratt, aðeins mismunandi flatt.

Menn leggja hart að sér

Þessi mynd var tekin fyrir nokkrum árum af duglegum málurum sem máluðu fyrir mig. Ég man hvað ég var miður mín þegar ég kom að þeim svona útlítandi.

Þeir bara brostu eins og öll Íslenska þjóðin í dag.

Þeir gerðu það á sinn hátt

Þjóðin er í sigurvímu og eins og Þorgerður Katrín sagði í Kastljósinu í kvöld eru það forréttindi að fá að taka þátt í þessu ævintýri.

Strákarnir gerðu þetta á sinn hátt. Á hátt sem að við höfum ekki átt að venjast fram að þessu móti, fullir af sjálfsöryggi og það sem meira er, að slæmi kaflinn er hættur að sjást. Þeir eru öryggið uppmálað alla leið.

Frank Sinatra þótti nú t.d. seint vera talinn annað en öryggið uppmálað, hann átti svör við öllu, alltaf. Bæði á sviði, í söng sínum og jafnframt utan sviðs.

Í þessu myndbandi sést t.d. glögglega þegar hann syngur eitt af sínum þekktustu lögum hverslags yfirburða sviðsmaður og listamaður hann var, hreint stórkostlegur söngur og flutningur.

Áfram Ísland.

 

Já!!!

Við sjáum einn sigur enn

þar vinna víst okkar menn.

Við höfum allt og meira til,

fjandann í salt okkur í vil.

Tralallala la lallala.

Hvers eiga börnin að gjalda?

Svona uppákomur eins og þessi nýjasta í Kína, þar sem því er nú jafnvel haldið fram að rangt sé farið með aldur eins keppenda eru alltaf jafn leiðinlegar. Vonandi reynist stúlkan eða öllu heldur barnið vera á þeim aldri sem haldið er fram.

Eða þegar litla stúlkan sem söng við setningu ólimpyuleikanna fékk ekki að vera með.

 Hvers eiga blessuð börnin að gjalda.   

IOC rannsakar aldur fimleikastúlku