Að eignast bloggvin/óvin

Það er merkilegt að eiga vin án þess að hafa nokkru sinni séð viðkomandi eða heyrt. Verra er ef maður er skyndilega orðin bloggóvinur einhvers, svo ekki sé nú talað um ef það er allt á misskilningi byggt. Jafnvel misskilinn brandari sem maður áætlaði auðskiljanlegan og bráðfyndnan getur skyndilega gert mann að bloggóvini og maður fær ekki rönd við reyst.

Sumir bloggarar eru skammaðir alveg lifandi býsn fyrir það setja athugasemdir við fréttablogg sem eru t.d. bara, frábært, ótrúleg lesning, þvílíkt og annað eins. Ég ætla svo sem ekkert að leggja mat mitt á slíkar athugasemdir, enda er mér nokk sama.

Ég er hræddur um að ég myndi seint agnúast út í einhvern bloggara sem kæmi reglulega inn á mína síðu og segði eftir hverja færslu, frábært, frábær lesning, ótrúlegur penni, þvílík skrif.

Sá hinn sami væri sannur bloggvinur minn.