Hettuþjófar á ferð

Ég varð fyrir því öðru sinni nú í vikunni að vera rændur af hettuþjófum. Ég fæ engan botn í áráttuna hjá þjófunum. Hvurn skrattann gera þeir við hetturnar? Eða er þetta bara stríðni góðra vina? Ef svo er. Mikið ósköp láta þeir líða langt á milli prakkarastrikanna.

 

Í dag eru þessar hettur náttúrulega með öllu óþarfar. Ventlar dekkja halda orðið 100 % og það er liðin tíð að sjá dekkjaverkstæðismenn hrækja á puttann á sér og slengja slummunni á ventilinn. Það er samt notalegt að vita af hettunum, enda fer maður að verða einn af þeim sem eru af gamla skólanum og vill hafa allt á sínum stað. Ventlahettur spila þar m.a. stóra rullu.

Mér hefði óneitanlega liðið betur með hetturnar á ferð minni um Mývatnssveit í vikunni, næst fallegustu sveit landsins. Þetta voru nú engar gúmmíhettur eins og á Velamos hjólinu mínu.

Nei!

Þetta voru alvöru stálhettur, svona rétt til að réttlæta áhuga þjófanna eða stríðnispúkanna á þeim.