Vorhugur í Mosó

Nagladekkin hafa aldeilis komið að gagni í vetur. Hvað, voru þetta tveir dagar eða þrír? Ég er hræddur um að rykið hafi svifið hressilega og komið sér vel fyrir upp á húsþökum borgarbúa og nærsveitunga. Jafnvel má búast við að eitt og eitt rykkorn hafi læðst í lungun líka. Nú er bara að bretta upp ermarnar og byrja að malbika aftur. Silli á Brúarhóli þarf ekki að hafa áhyggjur af að vera svifryksskaðvaldur á gamla Massanum sínum (myndin var tekin á Skólabraut sumarið 2003). Af þessu tilefni ætla ég að setja inn gamalt og gott lag með hljómsveitinni Kansas, Dust in the wind.

Það er kominn vorhugur í okkur Mosfellinga, búið að opna sundlaugina í Lækjarhlíð, vatnsrennsli er með skárra móti, frostið farið úr nýja glæsilega gervigrasvellinum (spurning hvort að Framararnir taki ekki einn sýningarleik, Marteinn væri flottur sem fyrirliði). Álafosskvosin virðist ætla að koma sæmilega undan vetri og er hestaumferð talsvert að færast í aukana á staðnum. Bryndís hefur ekkert látið sjá sig í Kvosinni, kápan er en í hreinsun og Nonni hennar Bald er en að spá í Vinstri græna í Mosó og heldur nú orðið fyrirlestra um allt land flokknum til heiðurs. ZemZagt eins og þýskur vinur minn sagði allt í blóma.

Kær kveðja, Kalli Tomm.