Allar greinar í Mogganum frá Hannesi Hólmstein, Birni Bjarna og félögum

Það er greinilega mikið rót á Moggabloggurum þessa dagana. Einn af öðrum eru þeir að yfirgefa þennan vettvang. Vafa lítið á maður eftir að sakna margra góðra penna, sem hafa reglulega náð athygli manns. Það er með ólíkindum hvað Dabbi hringlar í hlutunum. Hvar sem hann er og hvert sem hann kemur.

Ég satt að segja veit ekki, hvort þetta upphlaup þessara ágætu bloggara hafi nokkuð að segja. Verið er, að yfirgefa eitt bloggsvæði til að fara á annað, þar sem Dabbi er nú örugglega ekki, það er jú ástæða brottflutningsins. Hver sem er getur opnað síðu á Moggablogginu, dæmi eru þó um, að öðru máli gegni annarsstaðar. Vissulega eru sumir bloggarar greinilega vinsælli hjá Moggabloggsritstjórninni en aðrir, það er svo aftur annað mál.

Ég velti því fyrir mér af hverju verið er að skipta sér af ráðningu Dabba í ritstjórastólinn og allir fjölmiðlar eru uppfullir af því svo dögum skiptir. Á það að koma nokkrum á óvart að Mogginn verði jafnvel aftur hreinræktað málgagn þess arms Sjálfstæðisflokksins? Þeir gömlu forkólfar flokksins, hafa ekki litið bjartan dag, þann tíma sem blaðið stefndi óðfluga í þá átt að vera hlutlaust fréttablað.

Leyfum þessum köllum bara að láta Moggann fara sína leið, verða jafnvel aftur að hreinræktuðum íhaldspésa. Tilhvers að vera að skipta sér af einhverju sem er að gerast á Mogganum? Ég botna bara ekkert í þessu. Hættum þá frekar að skrifa í hann og beinum skrifum okkar annað, t.d. hingað á bloggið og í aðra miðla. Þeir eru nú öllu fleiri möguleikarnir sem við höfum á slíku í dag en fyrir 20 árum. Það væru öflugustu skilaboð sem við getum sent ritstjórn og um leið starfsfólki Moggans, ef okkur er það í mun að stefna blaðsins eigi að vera hlutlaust og málefnaleg.

Mogginn á ekki sjö dagana sæla ef allar aðsendar greinar í blaðinu koma frá Hannesi Hólmstein, Birni Bjarna, Kjartani Gunnars og félögum.

Hjá Morgunblaðinu starfar margt gott fólk og það er vissulega leiðinlegt, að sumt af því hefur nú fengið reisupassann. Ég trúi því ekki að Þeir sem eftir eru hjá blaðinu og vilja veg þess sem mestan láti stjórnast af nokkrum gömlum köllum.

Þessir ágætu blaðamenn gera sér vafalítið grein fyrir því, að ætli blaðið að ná eyrum og augum allra Íslendinga, gengur það aldrei upp, ef allar greinar og fréttaflutningur blaðsins, eigi eingöngu að þóknast gömlum íhaldsmönnum. Sjáum hvað setur.

P.s. Ágætu bloggarar. Endilega takið þátt í skoðanakönnuninni hér upp í hægra horninu hjá mér. 

Geta ekki allir opnað blogg á Eyjunni?

Ég var að lesa það hjá hjá Dofra Hermannssyni, Samfylkingarmanni, að það geti ekki allir opnað blogg á Eyjunni. Ég verð að viðurkenna, að mér var ekki kunnugt um það, enda hef ég svo sem ekkert verið að spá í að opna blogg á Eyjunni.

Það virðist sem talsverð hreyfing sé á bloggurum þessa dagana og flest bendir til, að ástæðan sé vegna ráðningar nýja ritstjórans hjá Mogganum.

Ég hef alltaf staðið í þeirri meiningu að Eyjan væri öllum opin. Hvað þarf til að komast inn í Eyjuklúbbinn?

P.s. Endilega munið skoðanakönnunina mína hér uppi í hægra horninu.

Bestu kveðjur frá Kalla Tomm.

 

 

Eru menn nú farnir að yfirgefa Moggabloggið, einn af öðrum?

Það er ekki nóg með að fólk sé farið að segja upp áskrift á Mogganum, heldur les maður um það að bloggarar til margra ára séu að hætta á Moggablogginu og jafnvel hver þingmaðurinn á eftir öðrum stígur það skref. Hvað gengur á???

Mikið er leiðinlegt að sjá á eftir gömlum og skemmtilegum pennum af Moggablogginu.

Ég velti því fyrir mér, eftir að lesa um slíkar ákvarðanir, hvort ekki hafi oftar verið þörf hjá okkur Íslendingum að grípa til jafn skeleggra skilaboða, reyndar á annan hátt en að hætta að skrifa á Moggabloggið.

Hverjum er ekki sama um það, þótt við hættum að skrifa á Moggabloggið, svo ekki sé nú talað um ef við færum okkur beint á næsta vef? Jú, jú, vissulega táknrænn gjörningur, en algerlega bitlaus. Gjörningur sem bitnar fyrst og síðast á fullkomlega saklausu fólki.

Ég hef margt um Moggabloggið að segja og sumt af því á ég eflaust eftir að tjá mig um síðar, en látum það liggja á milli hluta.  

Við Íslendingar, höfum í gegnum árin sætt okkur við gengdarlaust misferli, ófögnuð og svik án þess að mæla jafnvel orð af munni, hvað þá að arka út á torg og lemja í potta og pönnur. Betra er þó seint en aldrei og nú í dag hafa sem betur fer opnast nýjar víddir gagnvart slíku í þjóðfélaginu. Besta og nærtækasta dæmið um það er vissulega búsáhaldarbyltingin fræga. 

Í dag tala menn um að reisa eigi styttu af Helga Hóseassyni í Reykjavík, manni sem margir hlógu að í sinni baráttu. Baráttu sem hann háði einn um árabil.

Mér er ekki kunnugt um að nokkur maður hafi nokkru sinni staðið vaktina við hlið Helga á Langholtsveginum í öll árin sem hann var þar með sín skilti, hvernig sem viðraði.

Maður er alltaf að læra.

Endilega kjósið hjá mér í skoðanakönnuninni hér fyrir ofan. 

 

Þessi tónlistarmaður og þetta lag

Þó hann hafi valdið mér nokkrum vonbrigðum í Laugardalshöllinni hér forðum.

Það er allt annað mál og löngu fyrirgefið, það var í raun gert, nokkuð fljótlega eftir tónleikana.

 

Bilið oftast of stutt

Algengasta orsök árekstra eru aftaná keyrslur og orsökin er oftast sú, að ökumenn aka of nærri næsta bíl á undan. Það er í raun furðuleg árátta sumra ökumanna slíkt aksturslag, þar sem ávinningurinn á því er náttúrulega engin.

Ég get hinsvegar skilið slíkt ökulag, svona tímabundið, ef næsti bíll á undan er langt undir meðalhraða eða að dóla að óþörfu á vinstri akrein. Með öðrum orðum, gefa slíkum dólurum smá ábendingu. Hættan er einnig mikil sem skapast af slíkum lestarstjórum.

Um tíma var afleggjarinn inn í mitt hverfi, beint af Vesturlandsveginum og það var alltaf jafn ónotalegt, rétt áður en beygt var inn í hverfið, ef næsti bíll á eftir var þétt fyrir aftan. Eina ráðið er náttúrulega að gefa stefnuljósið nógu tímanlega og tipla reglulega á bremsurnar.

Þetta var nú bara svona smá ábending hjá mér vegna allra árekstrana sem við lesum um reglulega.

 Förum varlega í umferðinni.  

Lok, lok og læs og allt í stáli

Um fátt er rætt og ritað meira í dag enn að hafa allt á yfirborðinu, alla umræðu opna og lýðræðislega. Sem betur fer eru nokkrir stjórnmálamenn, sem nenna og treysta sér t.d. að blogga og gefa með því hverjum sem er tækifæri til að varpa fram spurningum eða bara hreinlega taka þátt í umræðunni á síðum þeirra.  

Því miður gefast þeir flestir fljótt upp á því að gefa tækifæri á athugasemdum hjá sér. Vafalítið er ástæða þess m.a. ómálefnaleg umræða einhverra einstaklinga sem hafa það eitt að markmiði að eyðileggja alla umræðu og er það miður. Það er hinnsvegar hægur vandi að koma í veg fyrir slíkt og oftast er það nokkuð augljóst þegar um slíkar heimsóknir er að ræða. 

Hitt er annað og vekur óneitanlega athygli, það er þegar forsvarsmenn nýrra stjórnmálaafla sem hafa staðið með potta og pönnur, svo vikum og mánuðum skiptir og hafa verið óvægnir í gagnrýni sinni á stjórnvöld undanfarinna ára, hafa lokað fyrir allt spjall á síðum sínum.

Óneitanlega þætti mér t.d. eðlilegt að skemmtilegur og skeleggur talsmaður Borgarahreyfingarinnar, nú, Hreyfingarinnar, Þór Saari gæfi kost á umræðum á bloggi sínu. Hann hefur nú aldeilis látið til sín taka í allri lýðræðisumræðunni og þökk sé honum fyrir það.  

Þar er bara, lok, lok og læs og allt í stáli. Rétt eins og hjá Hannesi Hólmstein. 

P.s. Kæru bloggvinir og aðrir gestir, endilega takið þátt í skoðanakönnuninni minni hér á síðunni.

Sjáumst á ný

Eins og ég hef skrifað um hér áður lauk vinur minn og félagi, Birgir Haraldsson, nýlega við gerð sinnar fyrstu sóló plötu, sem ber heitið, Sjáumst á ný.

Þessi fallega og persónulega plata Bigga, vinnur sannarlega á með hverri hlustun.

Á þessari plötu sóttist Biggi eftir starfskröftum sinna bestu vina og kunningja. Nú hefur Biggi smalað öllum hópnum saman og stefnir að því að halda nokkra tónleika til að kynna plötuna.

Hugmynd hans er að flytja efni af plötunni nýju, ásamt gömlum lögum sem hann hefur samið í gegnum tíðina á nokkrum tónleikum í lok þessa árs.

Ég hlakka mikið til að fá að taka þátt í því verkefni og mun örugglega verða duglegur að láta ykkur vita kæru bloggvinir og aðrir gestir hér á síðunni minni, hvenær og hvar við spilum. 

Dugnaður Steingríms J

Fyrir nokkru síðan skrifaði ég grein, sem fjallaði m.a. um dugnað Steingríms J. Sigfússonar.

Ég er ekki í nokkrum vafa um, að það traust sem nú er borið til hans og er meira enn nokkru sinni fyrr og er mest allra ráðherra, er m.a. tilkomið vegna þess. Nú sjá loks allir, hverslags vinnuþjarkur hann er. Ég stend á því fastar enn fótunum, að hann hafi nú þegar skipað sér sess, sem einn afkastamesti og vinnusamasti ráðherra sem við höfum átt. Okkur veitir ekki af dugnaðarforkum þessa dagana.

Steingrímur J. Sigfússon

Það var og er ekkert venjulegt bú sem Steingrímur J. og núverandi ríkisstjórn tók við. Ég get fúslega viðurkennt hér, að það er margt sem ég hefði óskað að hefði farið öðruvísi í ákvarðanatöku hans og ríkisstjórnarinnar. Þar ber fyrst að nefna hið hörmulega Icesave mál.

Ég er hinsvegar ekki í nokkrum vafa um það, að stjórn landsins, í þeim miklu erfiðleikum sem við stöndum frammi fyrir, er í öruggustu höndum sem völ er á með VG innanborðs. Flokks sem er bókstaflega leiðandi í ríkisstjórnarsamstarfinu.

P.s. Ég minni á skoðanakönnunina hér til hliðar. Endilega takið þátt.

Alltaf skrefi á undan

Það skal engan undra að gamli góði Trabbinn hafi fangað athygli gesta á bílasýningunni í Frankfurt. Þessi gamli eðalvagn hefur í gegnum áratugina glatt margan bílaáhugamanninn. Nú kemur hann lítið breyttur útlitslega, þó örlítið en það fer ekki á milli mála hvaða vagn er þarna á ferð.

Ég var svo lánsamur að láta þetta verða mín fyrstu bílakaup á nýjum bíl og viti menn, aldrei hef ég gert skynsamari bílakaup. Ég keypti hann á sínum tíma á kr. 86.000.- og seldi tveimur árum síðar á kr. 75.000.- á borðið. Afföllin voru því aðeins kr. 11.000.- á tveimur árum.

Viðhaldskostnaður á þessum tveimur árum hjá mér, voru kaup á tveimur þurrkublöðum. Geri aðrir betur.

Ég neita alfarið því sem haldið er fram hér í fréttinni að bílnum hafi fylgt mikið mengunarský. Það sást ekki úr honum reykur, ef blandan var rétt.

Grænn Trabant í Frankfurt

Ný skoðanakönnun, endilega takið þátt í henni

Undanfarna mánuði hef ég haft hjá mér skoðanakönnum um það, hvert er fallegasta hús Mosfellsbæjar. Gamla Brúarlandshúsið, sem nú hefur að nýju fengið sitt gamla hlutverk að verða skólahús, fékk flest atkvæði.

Á myndinni er gamla Brúarlandshúsið en 39,1% töldu Brúarlandshúsið fallegast og í öðru sæti var Hlégarður með 32,5% atvæða. Þá vitum við það. Þessa dagana er unnið að viðgerðum á húsinu og verið er að setja það í sitt gamla form. Ljóta steníklæðningin er m.a. hreinsuð af og gamla íslenska múrverkið fær uppreisn æru.

Nú kemur hér önnur skoðanakönnun sem vafalítið er tengd því þreyttasta nafni sem um getur hér á landi þessa dagana og hvað haldið þið að það nú sé?

Endilega takið þátt í nýju könnuninni, kæru bloggvinir og aðrir gestir.