Síðasta plata Gildrunnar

Að þessu sinni leið lengri tími hjá okkur félögunum á milli platna en nokkru sinni. Fyrstu fimm komu með nánast árs millibili en það liðu fjögur ár á milli Út og Gildran í tíu ár.

Gildran í 10 ár innihélt safn laga okkar allt frá upphafi ásamt sex nýjum lögum og þar af einu tökulagi, House of the rising sun. Það er svolítið athyglisvert hversu margir töldu og hafa talið Gildruna hljómsveit sem að mestu hljóðritaði tökulög en það er af og frá. Hljómsveitin hljóðritaði aðeins tvö slík á sex hljómplötum. Eflaust hafa miklar vinsældir á útgáfu okkar á Vorkvöldi í Reykjavík ruglað marga í ríminu og eins útgáfa okkar, þó nokkuð seinna, á lögum Creedence Clearwater Revival átt þátt í þeim misskilningi. Nánar um þá hljómplötu síðar.

Gildran í tíu ár var tvöfaldur diskur og eins og áður segir innihélt hann bæði ný lög og eldri. Diskurinn seldist eins og heitar lummur og bókstaflega hvarf á einu augabragði. Vissulega var upplagið ekkert stórt en samt 4- 5000 eintök. Ég held bókstaflega að það mætti koma með annan eins pakka af honum aftur til landsins.

Í plötudómi á tonlist.is segir m.a. um diskinn:

Þó svo Gildran hafi ekki komið fram með nýtt efni síðastliðin mörg ár eru þeir til sem neyta að trúa því að dagar hennar séu taldir og segja sveitina eitt fárra melódískra rokkbanda sem starfað hafi hér á landi, Söngvari sveitarinnar eigi sér enga jafningja hér þegar að rokksöng komi og þeir félagar Þórhallur og Karl séu réttu mennirnir með honum.

Sá stallur sem þeir standi á í íslenskri rokksögu ætti að vera svo mikið hærri en hann er. Sveitin hafi starfað í yfir áratug og það hafi þurft tvöfalda plötu til að skila bestu lögum sveitarinnar á safnplötu og hvíli þó lög hjá garði.

Útkoma alls þessa sé að rokksveitin Gildran eigi hásætið skilið í rokkflóru íslenskrar tónlistarsögu. Þegar farið er yfir efni sveitarinnar getur maður ekki annað en tekið undir þessar fullyrðingar og vonað með aðdáendunum að þeir komi saman á ný.

Bárður Örn Bárðarson

Ég vona innilega að við eigum einhvertímann eftir að telja í lag aftur og jafnvel skella nokkrum inn á plötu. Sá félagsskapur og sú vinátta allra sem að Gildrunni komu var heil og sönn og gleymist aldrei.

Á löngum ferli eru vissulega margir hápunktar en fyrir okkur félagana að fá tækifæri til að hita upp fyrir, Uriah Heep, Status Qvo, Nazareth og Jethro tull var auðvitað ógleymanleg lífsreynsla. Allt tónlistarmenn og hljómsveitir sem við bárum mikla virðingu fyrir og höfðum í gegnum tíðina hlustað mikið á. 

Samt er það nú þannig eins og margir frægir tónlistarmenn hafa sagt, að tónleikar fyrir 50 - 100 manns geta oft gefið meira og slíka tónleika eigum við marga í minningunni.   

Fjórar hæðir í viðbót hefðu gert gæfu muninn

Ég velti oft fyrir mér þeirri feimni okkar Íslendinga að reisa há hús. Há hús geta í senn verið óhemju tignarleg og falleg og síðast en ekki síst frá öllum sjónarmiðum verið hagkvæm.  Auðvitað skiptir  staðsetning þeirra öllu máli, það segir sig sjálft. 

Ég hef skrifað um það nokkru sinni að ég gæti vel hugsað mér eina til tvær slíkar byggingar í Mosfellsbæ. Það eru of mörg dæmi um misheppnaðar Þriggja, fjögurra hæða blokkir staðsettar í miðjum íbúðarhverfum þar sem þær ræna jafnvel oftar en ekki smærri íbúðarhúsum öllu útsýni og skemma jafnvel fyrir allri heildar ásýnd fallegra hverfa.

Mikið held ég t.d. að ráðhúsið okkar (Kjarni) hefði verið fallegri og reisulegri bygging þremur til fjórum hæðum hærri. Ég nefni það nú bara sem dæmi. 

Hestadella

Bleikur frá Torfunesi

Ekki fæ ég með nokkru móti skilið hvaðan dóttir mín hefur óstöðvandi hestadellu. Ekki það að hestar eins og önnur dýr eru mér alltaf hugleikin. Sú stutta fékk það í gegn að fara á reiðnámskeið og ég veit nákvæmlega hvernig það endar. Auðvitað á því að nú sé ráð að fá sér hest.

Satt að segja hef ég lúmskt gaman af þessu öllu saman, verst er að ég veit að þetta endar með hrossarækt áður en langt um líður.

Allar athugasemdir og ráð eru vel þegin. 

 

Farið að húma

Ekki man ég nákvæmlega hvenær myndin, Farið að húma, var máluð.

Á puttanum úr Mosó

Það þekkja margir Mosfellingar að hafa farið á puttanum úr Mosó til Reykjavíkur. Það þótti á sínum tíma mjög eðlilegur ferðamáti. Oftar en ekki stóð maður á þjóðbrautinni, Vesturlandsvegi, fyrir framan Þverholt, baðandi út öllum skönkum í von um far til höfuðborgarinnar.

Fyrsta skiptið sem ég fékk að gera þetta er mér ógleymanlegt. Það að fá, að fara, einn með góðum vinum til höfuðborgarinnar bar vott um að nú væri maður að verða fullorðinn. Þetta voru stór tímamót.

Í minni fyrstu ferð keypti ég styttu handa pabba og ég man hvað ég var stoltur af því þegar ég færði honum hana þegar ég kom heim. Þessa styttu var pabbi alltaf með á skrifborðinu sínu og eftir hans dag fékk ég hana og geymi.

Út markaði ákveðin tímamót hjá okkur

Á árunum 1991 og 1992 hljóðrituðum við hljómplötu sem ber heitið Út. Hún var hljóðrituð í Grjótnámunni og um upptökur sá Jóhann Ásmundsson Mezzoforte bassaleikari. Tengsl okkar við Jóa áttu svo eftir að verða meiri þegar fram liðu stundir.

Þegar hér var komið við sögu var Gulli Falk gítarleikari hættur og við orðnir þrír. Á meðan á upptökum stóð gekk gítarleikarinn Sigurgeir Sigmundsson til liðs við okkur og var það mikill hvalreki fyrir hljómsveitina.

Glæsilegir í karrýúlpunum við rútuna okkar. Eins og sjá má auglýstum við fyrir Samúel.

Á Út plötunni fengum við einnig til liðs við okkur fleiri aðstoðarmenn en vanalega. Allir Mezzoforte strákarnir: Friðrik Karls, Gulli Briem og Eyþór Gunnars koma við sögu á plötunni, það var sannarlega gaman að starfa með þeim. 

Hljómplatan markaði ákveðin tímamót hjá okkur félögunum, tvö lög af henni náðu toppsæti á vinsældarlista Rásar tvö og voru mörg lög af henni spiluð oft á útvarpsstöðvum. Í kjölfarið varð bókstaflega brjálað að gera hjá okkur við tónleikahald og spilamennsku um land allt. Við keyptum okkur stóra Benz rútu og merktum í bak og fyrir, réðum okkur bílstjóra, Loft Ásgeirsson, hljóðmann, Ásgeir Jónsson, söngvara úr Baraflokknum og rótara, Helga Pálsson, með í för var einnig oftar en ekki vinur okkar Billi Start. Þetta var sérlega skemmtilegur og samstilltur hópur. 

Gamli góði hópurinn. Efst til vinstri: Ásgeir, Helgi, Billi og Sigurgeir. Neðri röð: Biggi, Kalli, Þórhallur og Loftur.

Gildran ásamt mökum og aðstoðarmönnum að fagna toppsætinu á Rás Tvö. Myndin er tekin fyrir tónleika á Gauki á Stöng.

Úrslit hafin. Besti bloggari Íslands árið 2008

Kæru bloggvinir og aðrir gestir.

Ég vil byrja á því að þakka ykkur öllum fyrir þátttökuna í þessari skoðanakönnun um besta bloggara Íslands árið 2008. þátttakan hefur farið fram úr björtustu vonum. Tæplega 100 manns hafa nú á aðeins tæpum þremur sólarhringum valið þá bloggara sem fara nú í loka úrslit og eru nöfn þeirra birt hér í skoðanakönnuninni hjá mér, hér efst til hægri.

Í upphafi ætlaði ég mér að hafa þessi undanúrslit aðeins lengur en vegna mikillar þátttöku og heimsókna ykkar bloggara tel ég ekki ástæðu til að dvelja lengur við undanúrslitin og hef ég því ákveðið að nú sé lag að úrslit hefjist og tími sé kominn til að velja hinn eina sanna.

Besta bloggara Íslands árið 2008.

Nokkrir bloggara hafa skarað fram úr og tryggðu sér öruggt sæti í úrslitum nánast strax. Ég ákvað því að fjölga nöfnum þeirra sem komast í loka úrslit úr 10 í 18, þar sem svo margir voru nefndir og hnífjafnir í baráttunni.

Bloggari ársins 2007, Jens Guð hafði ákveðið vægi um þá sem skutust inn á lokasprettinum en hefur ekkert með loka úrslit að gera, enda geta allir séð það í skoðanakönnuninni hér til hliðar.

Ég vil þakka ykkur öllum kærlega fyrir skemmtunina og vona að ég þurfi ekki að tíunda það, að allt er þetta í gamni gert, enda hef ég ekki upplifað annað en skemmtilegheit frá ykkkur öllum.

Munum samt að öllu gamni fylgir alvara og ég efast ekki um að sá sem stendur uppi sem sigurvegari hefur til þess unnið.

Takk fyrir kæru vinir og munið þann 31. ágúst kl. 21.00 verða úrslit gerð opinber.

Munið að nú gilda aðeins atkvæði sem greidd eru í skoðanakönnuninni hér uppi, efst til hægri. Ekki í athugasemdum við þessa færslu.

Vegna tæknilegra mistaka set ég hér fyrir neðan skoðanakönnunina efst til hægri aðra könnun með nöfnum sem oft voru nefnd til sögunnar í forvalinu. Hún kemur seinna í kvöld. 

Þannig vona ég að tryggt sé að allt sé í himnalagi.

Bestu kveðjur frá Kalla Tomm úr Mosó.

Bestu kveðjur frá Kalla Tomm úr Mosó.

Þá var komið að Ljósvakaleysingjum

 

Plötuna hljóðrituðum við árið 1990 og eins og hinar þrjár fyrri í Stúdíó Stemmu hjá Didda fiðlu. Við félagarnir fengum til aðstoðar við upptöku hljómplötunnar gítarleikarann og rokkarann mikla, Guðlaug Falk. Hann gekk að upptökum loknum til liðs við Gildruna og starfaði með, í rúm tvö ár. Guðlaugur er frábær rokkgítarleikari og góður drengur sem hefur aldrei vikið frá uppruna sínum í rokkinu og gefið út nokkrar sólóplötur.

Þessi hljómplata markaði að vissu leyti tímamót hjá Gildrunni. Hún var gefin út bæði á vínil og cd og seldist geisladiskurinn upp á augabragði og er ófáanlegur í dag. Eftirspurn eftir hljómsveitinni varð einnig meiri en við höfðum átt að venjast.

Eins tókum við á þessari hljómplötu í fyrsta skipti upp á því að útsetja og flytja lag sem var ekki eftir okkur sjálfa. Lag sem átti eftir að reynast óhemju vinsælt og verða að ákveðnu leyti vörumerki hljómsveitarinnar. 

Aðdragandi þess var sá, að Guðmundur Þórarinsson, betur þekktur sem Mummi í Mótorsmiðjunni, var að vinna að gerð stuttmyndar með Rósu Ingólfs í aðalhlutverki og fór þess á leit við okkur að flytja titillag myndarinnar, Vorkvöld í Reykjavík og setja það í okkar búning. Gamla útgáfa Ragga Bjarna var flutt í upphafi myndarinnar og okkar útgáfa á laginu í lok myndarinnar. Þetta var skemmtilegt ævintýri. Annað lag á plötunni eftir Bigga, Andvökunætur, gerði það einnig gott og naut alltaf vinsælda á tónleikum okkar.

Platan eins og þær fyrri fékk mjög góða dóma og mér til mikillar ánægju kaus Morgunblaðið þetta eitt af flottustu plötualbúmum þess árs. Hugmynd mín á bakvið það, var að búa til einskonar línurit t.d. um vinsældir útvarpsstöðva eins og nafn plötunnar vitnar m.a. til. Úr línuritinu útbjó ég ýkta prófíl mynd af okkur félögunum þrem.

 

Hér kemur plötudómur Mbl (Andrésar Magnússonar)

Fimmtudaginn 10. janúar, 1991 - Tónlist

Ljósvakagildran

Hljómplötur Andrés Magnússon

Ljósvakagildran Hljómplötur Andrés Magnússon Gagnrýnandi hefur aldrei skilið hvers vegna Gildran hefur ekki "meikað það" á öldum ljósvakans. Og reyndar botna hljómsveitarmeðlimir hennar ekki í því sjálfir. Þaðan er nafn nýjustu plötu Gildrunnar, Ljósvakaleysingjarnir, fengið.

Gildran á sér tryggan aðdáenda hóp og miðað við aðsókn að tónleikum þeirra þarf hljómsveitin ekki að kvarta. Gildran hefur ekki hikað við að leika hressilegt rokk og ról fram að þessu, og bregst ekki nú frekar en endranær. Samt sem áður hefur melódían alltaf ráðið ferðinni og er í heiðurssæti hér.

Það er beinlínis þakkarvert hvað Gildran hefur þraukað þrátt fyrir afskiptaleysi ýmissa útvarpsstöðva. Hljómsveitin lætur dægurflugna höfðingja ekki stjórna sér og fyrir vikið er meiri breidd í íslensku poppi en ella. Án slíkra hljómsveita kæmi ekkert út þessi jól nema Rokklingarnir og Sléttuvarúlfarnir.

Gildran er skipuð þeim Birgi Haraldssyni, söngvara og gítarleikara, Karli Tómassyni, trumbuleikara, og Þórhalli Árnasyni, bassaleikara. Sér til fulltingis hafa þeir gítarleikarann Guðlaug Falk.

Birgir hefur gríðarlega kraftmikla og sérstæða rödd, sem hann beitir óspart. Mér finnst Karl reyndar ekki njóta sín jafnvel á plötunni og gerist á tónleikum, hann virðist halda aftur af sér og lætur nægja að vera á þungum skriði. Þórhallur er sérkapítuli, en að mínu viti er hann einn smekklegasti bassaleikari landsins. Hann sýnir margvísleg tilþrif á bassann, en fellir þau svo að lögunum að engin misfella verður á. Það getur hver sem er þjösnast á bassanum og leikið hraðar runur, en þetta er vandi.

Guðlaugur Falk er Gildrunni góð ur liðsauki. Hann er mjög lunkinn gítarleikari og gefur hljómsveitinni mjög góða fyllingu, sem hana hefur stundum skort. Flestir taka vafa laust eftir gítarsólóum hans, sem vissulega eru meiriháttar (taka mið af ekki minni foringjum en Eddie Van Halen og Stevie Vai), en mér finnst undirleikurinn jafnvel enn meiri snilld. Í lagi eins og Stundum gæðir hann það nýju lífi með "undir spils-riffi".

Ljósvakasnúðar hafa enga afsökun fyrir því að leika þessa plötu Gildrunnar ekki. Á henni er sandur af góðum lögum, sem vel falla að útvarpi. Sem dæmi má nefna Mín eina von, Stundum, Andvökunætur og blúsinn Játning. Vilji menn frekar hugljúfar ballöður eru þarna lög eins og Það sem var og Tregi, sem er alveg stórfallegt.

Satt best að segja er hið eina sem finna má að Ljósvakaleysingjunum að þar er ekki að finna yfirburða lagsmíð á borð við Mærina, sem kom út á Hugarfóstri. Þó má segja að Tregi sé af svipuðu kalíberi. Á þessari plötu er það hins vegar hressilegt rokk, sem er í aðalhlut verki, svo um það er ekki að fást. Þá ber að geta sérlega vel hannaðs umslags, sem er með því betra um þessi jól. Þessi plata fær fjórar stjörnur af fimm mögulegum.

Besti bloggari Íslands árið 2008

Fyrir ári síðan varð Jens Guð, sá hressilegi og skemmtilegi bloggari þess heiðurs aðnjótandi með glæsibrag.

Hver verður næstur?

Endilega takið þessu ekki of alvarlega, þetta er til gamans gert og þarfnast engra útskýringa eða pælinga.

Það eina sem þið gerið er að tilnefna bloggara undir þessari færslu og þeir tíu efstu fara eins og fyrir ári síðan í skoðanarkönnunar pottinn hjá mér þann 17. ágúst. Í lok ágúst mánaðar kemur svo í ljós hver hreppir heiðurstitilinn.

Nú er bara að taka þátt og hafa gaman af kæru vinir. Tilnefna einhvern.

Bestu kveðjur frá Kalla Tomm úr Mosó.

Svo kom saumaða albúmið

 

Eftir útgáfu okkar á Huldumönnum og Hugarfóstri gáfum við út plötu árið 1989 sem við kölluðum einfaldlega Gildran. Oftast gekk hún undir nafninu saumaða albúmið eða bróderaða eins og vinur okkar og félagi, Pétur heitinn Kristjánsson kaus að kalla hana. Hún var hljóðrituð eins og hinar fyrri tvær í Stúdíó Stemmu. 

Þetta var hljómplata sem innihélt safn laga allt frá upphafi samstarfs okkar árið 1979. Hún kom eingöngu út á vínil og var gefin út í 1500 eintökum. Hún er með öllu ófáanleg í dag og má því í raun segja safngripur eins og Huldumenn og Hugarfóstur.

Þegar hér var komið við sögu fengum við nokkra gesti til að leika með okkur inn á plötuna, meðal þeirra var gítarleikarinn frábæri, Sigurgeir Sigmundsson. Tæpum þremur árum síðar gekk hann til liðs við okkur og var hans fyrsta verkefni að leika inn á hljómplötuna Út sem var hljóðrituð árið 1992. Með Sigurgeiri kom einnig Billi Start sem hefur einnig frá þeirri tíð verið náinn samstarfsmaður okkar og vinur.

Pétri Kristjáns var ávallt hugleikin sú hugmynd hljómsveitarinnar að láta sauma albúmið og aldrei hittumst við öðru vísi en hann þyrfti að gera grín af þessu "hörmungar" albúmi að hans sögn. Ég held nú, að samt hafi honum innst inni þótt gaman að uppátækinu. Það gat oft reynst lagermönnum Skífunnar, sem var deyfingaraðili plötunnar, þrautin þyngri að kippa nokkrum plötum upp úr kössunum því spottarnir áttu það til að flækjast hver í öðrum.

Á neðri myndinni má sjá mig og Pétur með bróderaða albúmið góða og í bakgrunni Eirík Hauksson á góðri stund.