Glímugen

Smá upprifjun um glímuna, því nú er litli frændi og nafni Péturs glímukóngs Eyþórssonar búinn að ná af frænda Grettisbeltinu. Glímukóngur Íslands þetta árið er Pétur Þórir Gunnarsson. Þeir frændur og nafnar eru systkinabörn. Þau eru skemmtileg þessi glímugen.

Glíman er mögnuð íþrótt og í raun ótrúlega flott þegar maður setur sig inn í hana. Einu sinni fór ég á glímuæfingar í kjallaranum í Brúarlandi en þrátt fyrir fjöldann allan af áhugasömum glímumönnum í Mosfellsbæ í þá daga var aldrei stofnuð glímudeild hjá Aftureldingu, ekki frekar en hjá svo mörgum öðrum íþróttafélögum. Mikið væri gaman ef þessi þjóðaríþrótt fengi veglegri sess.

Grettisbeltið er merkasti og sögufrægasti gripur í gjörvallri íþróttasögu Íslands og einnig sá elsti. Hefur það verið farandgripur allt frá upphafi og vinnst aldrei til eignar. Sama ólin fylgir beltinu og var á því upphaflega. Grettisbeltið var smíðað í Reykjavík af Erlendi gullsmið Magnússyni. Það er úr silfri og er mynstur þess mjög skrautlegt. Að framan er á því kringlóttur skjöldur með andlitsmynd er á að tákna Gretti fornkappa Ásmundarson er var fangbragðakappi mikill eftir því sem saga hans segir. Umhverfis skjöldinn er letrað höfðaletri: "Glímuverðlaun Íslands, Grettir." (tilvitnun: Glímusamband Íslands)

Úr Mývatnssveitinni hafa margir fræknustu glímukappar landsins komið. Hver man ekki eftir tvíburabræðrunum Pétri og Inga Þór Yngvasonum frá Skútustöðum? Ingi Þór hlaut Grettisbeltið fjórum sinnum og Pétur fimm sinnum. Minn maður í glímunni var Eyþór Pétursson frá Baldursheimi, það er augljós ástæða fyrir því hjá mér. Ég var í sveit hjá honum í nokkur sumur, það var skemmtilegur tími. Eyþór var af mörgum talinn hafa óhemju fallegan líkamsburð í glímunni. Eyþór hlaut Grettisbeltið tvisvar sinnum. Nú er strákurinn hans, Pétur, búinn að slá pabba gamla út því hann varð Grettisbeltishafi í þríðja sinn nú á dögunum. Hvað ætli pabbi gamli segi við því?

Meðal fræknustu glímukappa á árum áður má nefna Sigurjón Pétursson frá Álafossi. Hann varð Grettisbeltishafi fjórum sinnum á árunum 1910-1913. Ömmubróðir Hjalta Úrsusar Árnasonar, Sigurður Greipsson frá Biskupstungum í Haukadal, hlaut beltið fimm sinnum á árunum 1922-1926 en enginn hefur en slegið Ármann J Lárusson út, hann hlaut Grettisbeltið hvorki meira né minna en fimmtán sinnum á árunum 1952-1967. Það er ótrúlegt afrek.

  

Snillingur

Þvílík unun hefur það verið í gegnum árin að hlusta á trommuleik Guðmundar Steingrímssonar. Ég gleymi seint þegar ég fór einu sinni sem oftar ásamt vini mínum og félaga úr Gildrunni, Þórhalli Árnasyni, í Djúpið að hlusta á djass. Mikið var það skemmtilegur staður. Þá voru þeir félagar Guðmundur Steingríms, Guðmundur heitinn Ingólfsson, Björn Thoroddsen og Gunnar Hrafnsson að leika.

Við sátum í fremstu sætum, nánar tiltekið algjörlega uppvið tónlistarmennina. Stemmningin var kúltiveruð, lýsing dauf og allir að hlusta. Með öðrum orðum allt eins og það átti að vera á alvöru jasstónleikum. Í miðju einna laganna ákvað ég að kveikja mér í vindlingi og notaði til þess eldspýtu úr nýkeyptum eldspýtnastokk. Ekki fór betur en svo þegar ég setti brunnu eldspýtuna aftur í stokkinn að hann fuðraði upp með slíkum látum og neistaflugi að ég kastaði honum frá mér til að forðast þriðja stigs brunasár. Tónlistarmennirnir hrukku við og stöðvuðu samstundis spilamennskuna. Þá gall í Guðmundi Steingríms: "Ert þú ný byrjaður að reykja vinur?"

Þetta var hræðileg upplifun sem ég gleymi aldrei. Mér fannst alla tónleikana ég heyra fussið og sveiið fyrir aftan mig: "Hvað eru þessir unglingar að gera hérna?".

Guðmundur hefur verið að í áratugi og er enn að, nú að nálgast áttrætt. 

Hinn eini sanni vorboði

Ég fékk nokkuð skondna hringingu í dag frá blaðamanni á Fréttablaðinu sem lék forvitni á því að vita hvernig mér litist á að hefja ætti að nýju framleiðslu á Trabant bifreiðum. Blaðamaðurinn sagðist hafa lesið um aðdáun mína á þessari þekktu bifreið á blogginu mínu fyrir nokkrum mánuðum síðan.

Mín fyrsta nýja bifreið var Trabant og var aðdáun mín á Trabbanum ótvíræð á sínum tíma og ef eitthvað er hefur hún stóraukist með árunum. Trabbinn er ein merkilegasta og magnaðast bifreiðategund sem hönnuð hefur verið að mínu mati. 

Ekki geri ég mér grein fyrir því hvort að Trabbinn sem að gamall maður í götunni minni, sem ég ólst upp í frá barnæsku (Markholti) og öll börn elskuðu hafi haft á mig þessi miklu áhrif mörgum árum síðar. Trabbinn sem hann átti fékk viðurnefnið vorboðinn og var lengi vel hinn eini sanni vorboði í mínum huga. Seinna komst ég að því að þetta viðurnefni væri í raun  löngu frátekið. Söngur þess vorboða á ekkert skilt við Trabba. Það er eins og munurinn á................... 

Esjan undurfríða

Þegar maður býr í hverfi sem er að rísa er oft mikill hamagangur. Stundum gaman, stundum leiðinlegt. Ef maður ætlar t.d. að leggja sig þegar kallinn í næsta húsi er að setja þakjárnið á er það frekar leiðinlegt. Ef maður stendur út á svölum í fallegu veðri getur það jafnvel verið hin besta skemmtun þegar verið er að steypa hinum megin við götuna, já svo einfalt er það nú. 

Það eru nú ekki mörg ár síðan að þótti nú ekkert tiltökumál þó hús væru jafnvel í byggingu í 10 ár. Í dag skreppur maður eina nótt í sumarbústað og á meðan hefur risið heilt hús. Mikill er hraðinn og það er auðvita gott að húsin standi ekki hálfkláruð svo árum skipti. 

Einu virðist þó ætla að verða erfitt að venjast á meðan þessar stórframkvæmdir standa yfir og það eru sprengingarnar. Alltaf hrekkur maður jafn mikið við þegar ein slík ríður af og allt nötrar og skelfur.

Í einum texta Gildrunnar er fjallað um Esjuna undur fríðu, það er víst óhætt að segja það. Mikið er notalegt að hafa hana bókstaflega í fanginu. 

Það er fallegt í Tungunni. 

Viðkvæmni

Hvenær er viðkvæmni slæm og hvenær er viðkvæmni góð? Ég held að viðkvæmni sé aðeins slæm þegar fólk sem gagnrýnir óþarfa viðkvæmni er orðið svo viðkvæmt fyrir sjálfu sér að það treystir sér ekki að koma fram á opinberum vettvangi og standa fyrir sínu máli eða skoðunum á mönnum og málefnum nema undir tilbúnum nöfnum og hefur eilíft skoðanir á viðkvæmni annarra.

Það er viðkvæmni, það er slæm viðkvæmni. 

Það er ekkert nema gott um það að segja þegar fólk er viðkvæmt, sama hvaða starfi það gegnir og er ófeimið að láta þær tilfinningar í ljós hvar og hvenær sem er. Það ber eingöngu vott um næmni og umhyggju fyrir umhverfi sínu og öllu því sem því tilheyrir, manneskjum, gróðri og dýrum. 

"Lífið er fagurt, dularfullt og undur viðkvæmt.

En öll fegurð er sársaukafull,

hún dregur úr manni lífskraftinn,

hæðir og gagntekur í senn". 

Mikines  

Tónlistaruppeldi, það er til

Fyrir 23 árum síðan fór ég fyrst fyrir alvöru að kynnast óperusöng og þökk sé elskulegum tengdaföður mínum. Það er ekki það að ég ólst allt frá barnæsku upp við heilmikla tónlist en sóttist þá meira í herbergi bræðra minna þar sem tónlistin sem kom úr þeirra herbergjum heillaði mig meira en foreldra minna. Þar vógu þungt bresku rokkararnir í Uriah Heep.

Þegar ég hinsvegar kom á heimili tengdaforeldra minna hafði ég ekkert val þar sem sá gamli tjúnnaði Pavarotti og aðra gulltenóra gjörsamlega í botn.

Í dag sat ég með tengdapabba og hlustaði á heila tónleika með Pavarotti sem fram fóru á Hyde Park árið 1991. Mikið óskaplega var það notaleg stund. Áhugi minn á Pavarotti og óperutónlist er kominn til að vera, þökk sé tengdapabba. 

Til hamingju með árin 80 Óli minn.

 

Bloggskugginn, skugginn á blogginu

Eftir nokkra daga, nánar tiltekið þann 1. apríl er eitt ár liðið frá minni fyrstu bloggfærslu og mikið skrambi getur þetta nú verið gaman á köflum. Bloggið er eins og ég hef marg skrifað um stórmerkilegt og bráðskemmtilegt oft á tíðum og mikið hefur maður kynnst mörgu og skemmtilegu fólki á þessum vettvangi.

Það eru nú einnig fleirri en ég sem fagna eins árs afmæli, því bloggskuggi minn, oftast kallaður Varmársamtaka Valdi fagnar einnig eins árs afmæli um þessar mundir. Eitt af aðal áhugamálum Valda allt frá stofnun síðu hans hefur verið að skrifa um mig og mína persónu og það sem ég fæst við, t.d. ef ég hef haldið ræðu á þorrablóti, þá skrifar Valdi um það og ef ég skrifa um aðgengi fatlaðra þá skrifar Valdi um það og ef konan mín fer á Benzanum í vinnuna þá skrifar Valdi jafnvel einnig um það og ef ég hef spilað á gítar og sungið, t.d. við opnun myndlistarsýninga, þá skrifar Valdi um það og ef  ég jafnvel tek þátt í umræðu á einhverri annari síðu en minni skrifar Valdi jafnvel um það líka og einnig hafa á stundum heimsóknir fólks á mína síðu verið Valda hugleiknar. Það kemur fyrir að Valdi eyði út sumu af því sem hann skrifar um og einnig sumum athugasemdum sem til hans berast.

Einu sinni skrifaði lítil stúlka inn á mína síðu og þakkaði mér fyrir hvað ég hafði skrifað fallega um móður sína. Valdi sá meira að segja ástæðu til að skrifa um það á sinni síðu..

Valdi eins og forystufólk uppáhalds samtakanna hans, Varmársamtakanna vill opna og lýðræðislega umræðu. Lengst af var Valdi fremsti linkur á heimasíðu Varmársamtakanna, Valdi verður alltaf reiður ef einhver hallmælir vinnubrögðum Varmársamtakanna, þá á hann það jafnvel til að skrifa einnig um það fólk á sinni síðu.

Einu sinni lét ég mér detta í hug að fá úr því skorið hver Valdi er og viti menn mér til mikilla undrunar þá komst ég að því að Valdi er ekki til og það sem meira er ekki heldur all flest fólkið sem hefur skrifað á síðuna hans í eitt ár.

Já, Valdi, hann er hugrakkur nagli. Hann er umhverfisvænn alþýðumaður sem fer ekki leynt með sínar skoðanir. Hann er skuggalegur bloggari sem lyftir blogginu í hæstu hæðir lýðræðislegrar og opinnar pólitískrar umræðu með öllum sínum félögum sem eru ekki til.

Eitt virðist Valdi ekki vita og það er, að umhverfismál snúast einnig um manneskjur.

Gleðilega páska Valdi. Sennilega færð þú ekkert páskaegg þar sem þú ert nú ekki til.

Viti menn, hann er að koma.

Fyrir nú um tíu árum síðan vorum við félagarnir í Gildrunni að spila á Álafoss föt bezt. Í pásunni ræddum við um það hvað það væri gaman að láta á það reyna að halda eina CCR helgi á Álafoss föt bezt. Þar sem við kunnum mörg lög með snillingunum og höfðum spilað þau í áraraðir þurftum við ekki að bæta svo miklu við til að geta haldið úti heila tónleika eingöngu með CCR lögum.  Á staðnum varð þetta ákveðið og skömmu síðar hófust æfingar.

Það var mikill spenningur í okkur fyrir fyrsta kvöldið og viti menn þegar við mættum á svæðið um kl 22 var húsið orðið troðfullt og röð fyrir utan. Það var ákveðið að halda auka tónleika skömmu síðar.

Til að gera langa sögu örstutta þá spiluðum við fyrir fullu húsi á  Álafoss Föt Bezt 60 sinnum og oftar en ekki komust færri að en vildu. Við spiluðum prógrammið okkar á Hótel Íslandi í fjóra mánuði ásamt öðrum Gildrulögum, þá voru einnig sérstakir gestir okkar Pétur Kristjánsson og Eiríkur Hauksson. Við spiluðum í hálft ár á Kaffi Reykjavík og við fórum þrjá hringi í kringum Ísland með CCR lögin einungis í farteskinu. Þetta var sannkallað ævintýri.

Við kölluðum okkur Gildrumezz á meðan við vorum með þessa dagskrá, því á meðal okkar Gildrumanna var einnig Mezzoforte bassaleikarinn Jóhann Ásmundsson. Við gáfum út eina plötu með okkar útsetningum á lögunum sem gekk einnig vel og varð vinsæl. 

Á þessum tíma töluðum við um hvað það væri nú gaman að fá John Fogerty til Íslands þar sem hann væri nú en að. Nú er sá draumur að verða að veruleika og mikið verður gaman að sjá þann snilling.

Hér er ein gömul mynd af Gildrumezz ásamt Eika Hauks á blómatímabilinu og þar fyrir neðan lagahöfundurinn og forsprakki Creedence Clearwater Revival, John Fogerty með eitt af meistaraverkunum.

 

 

Lok lok og læs og allt í stáli

Ég ætlaði að gera stórvægilegar útlits- og tæknibreytingar á blogginu mínu sem fóru ekki betur en svo að allt fór í lás. Bloggið mitt lokaðist öllu aðgengi og allt fór í pat hjá mér. Eftir margítrekaðar misheppnaðar tilraunir til að kippa því í liðinn hafði ég vit á því að hringja í orðuhafann sem brást skjótt við eins og endranær og kippti öllu í liðinn.

Annars er þetta búinn að vera ágætis dagur, fjölskyldan keypti páskaeggin og matinn í dag og allt er klárt fyrir páskahátíðina. Talandi um páskaegg þá mæli ég með þessum brúnu umhverfisvænu í baksturinn fyrir páskahátíðina. Íslenska hænan klikkar ekki.

Af hverju fór þessi maður ekki í pólitík?

Mikið skrambi var gaman að fá Sumarliða beint í æð á árshátíð Mosfellings.

Sumarliði fór því miður ekki í pólitík frekar en margir snillingar. Ég varð aldrei svo frægur að smakka ost frá honum, siglt skútu sem hann smíðaði, drukkið bruggið hans né að hafa bragðað á grautunum hans.

Ég á það allt eftir.

       

Ég veit allt. Ég get allt.

Geri allt miklu betur en fúll á móti

Ég kann allt. Ég skil allt.

Fíla allt miklu betur en fúll á móti.

      

Smíða skútu, skerpi skauta,     

bý til þrumu ost og grauta.              

Haltu kjafti.

      

Ég sé allt.  Ég má allt.     

Brugga miklu betur en fúll á móti.                              

Ég finn allt. Ég er allt.     

Hef miklu hærri tekjur heldur en fúll á móti.

      

Smíða skútu, skerpi skauta. 

     

Ég er kroppur. Ég er fróður.     

Fallegri í framan heldur en fúll á móti.     

Ég er góður, aldrei óður.     

Ekki fitukeppur eins og slappi fúll á móti.

      

Smíða skútu, skerpi skauta,